Het is vijf voor twaalf in de kunstgraswereld voor sportvelden! De stapel afgedankte kunstgrasmatten wordt almaar hoger en de bergen rubbergranulaat (SBR) en gebruikt (infill)zand ook. We kunnen niet meer zonder kunstgras, maar als we niet met de gehele branche gaan samenwerken om dit probleem op te lossen, wordt er over vijf jaar niet meer gevoetbald op kunstgras.
De levensduur van een kunstgrasmat is grofweg 10 tot 15 jaar. De vervangingsmarkt is groot en daardoor hebben we volop te maken met oude matten met rubber- en zand-infill. De uitzendingen van Zembla de afgelopen jaren hebben de toon gezet. Dat weten we inmiddels allemaal. We hebben de afgelopen decennia in de branche allemaal boter op het hoofd gehad. We zijn druk bezig geweest geld te verdienen met kunstgras en er is veel te weinig nagedacht over wat er gedaan moet worden aan het einde van de levenscyclus van een kunstgrasmat na 15 jaar gebruik. En daardoor zitten we nu met de gebakken peren.
Het grote probleem is dat recyclen van de oude mat niet eenvoudig is. Er waren twee bedrijven in Nederland die de matten en de infill scheidden en opsloegen. Maar die zijn daarmee gestopt. Het punt is dat ze het SBR en het zand nauwelijks opnieuw konden afzetten. We moeten hier dus branchebreed iets aan doen. En ik bedoel dan dat als we het zand opnieuw gaan toepassen als infill bij renovatie hiermee in het bestek rekening moeten houden. Gerecycled infillmateriaal is nu nog altijd duurder dan nieuwe infill. Zolang prijs de doorslaggevende factor blijft, komen we niet verder in de verduurzaming van de kunstgrasvelden. Dan blijven we achter de feiten aan lopen.
Mijn stelling is dat we met elkaar het probleem hebben en dat we het alleen met elkaar kunnen oplossen. Dus niet alleen de opdrachtgever of de aannemer of de adviseur. Ik denk dat we onze individuele belangen aan de kant moeten schuiven en gezamenlijk dit probleem moeten ‘tackelen’. De bewustwording neemt gelukkig toe, maar die is er nog niet voldoende. En het is wél vijf voor twaalf!
Om te laten zien dat de branche van goede wil is, is er onlangs een alliantie opgericht van samenwerkende kunstgrasleveranciers en -aannemers. Zij willen de verwerking van end of live-kunstgrasvelden circulair maken. Geld, kennis en ervaring worden gebundeld om kunstgrasvelden nu écht te kunnen recyclen. Prima initiatief! Ik hoop dat dit gaat werken. Ik mis alleen nog de stip op de horizon, een vastomlijnd plan, een visie.
Op 29 januari is er een convenant ‘Verwerking kunstgrasmatten’ getekend door de verschillende partijen in de branche (aannemers, gemeenten, adviseurs en leveranciers) bij de Branchevereniging Sport en Cultuurtechniek (BSNC). Als voorzitter van het platform adviseurs heb ik ondertekend. Alleen fietsen gaat sneller, maar samen komen we verder. Het laatste woord is hier nog niet over gezegd …